Outline

De verteller vertelt

De inleiding dus…

Terug in de tijd, het begin

De mysterieuze ontvoeringen. Enkele jonge kinderen verdwijnen uit scholen, doorheen gans het land. Er is weinig lijn in te trekken, buiten de leeftijd, allemaal 5 of 6 jaar oud. Na een paar dagen duiken ze weer op, meestal dicht bij huis. Er scheelt hen niets, en ze claimen de tijd doorgebracht te hebben bij een oom of tante. Talloze familieleden worden aan de tand gevoeld, maar dat levert niets op. Ook de kinderen zeggen steeds dat het om een “andere” oom of tante gaat. Verder weten ze niet veel te vertellen, behalve dat het plezant was, en dat ze alleen lekkere dingen te eten kregen. De politiediensten krijgen er kop nog staart aan.

Een paar weken later…

Het is weer zover. Weer mysterieuze verdwijningen, weer worden de kinderen ongedeerd teruggevonden, weer geen sporen, geen betrokkenheid van familie of vrienden, niets…

Mensen beginnen zich dingen af te vragen. De kranten staan bol van artikelen en speculaties. Allemaal niets gekort.

Nog wat later

Een pedofiel wordt opgepakt op het moment dat hij een kind wil ontvoeren uit school. Leraren konden dit door een gelukkig toeval verhinderen. De man wordt uitgebreid ondervraagd en geeft de speurders een eerste hint in verband met de mysterieuze verdwijningen. Blijkt dat ze steeds gebeuren één of twee dagen voor volle maan. De man blijkt dus een copycat te zijn. Hoe dan ook kan hij onmogelijk verantwoordelijk geweest zijn voor alle vorige ontvoeringen, dat waren er te veel en de locaties lagen te ver uiteen.

Zijn analyse blijkt wel correct te zijn, want weerom verdwijnen er zestien kinderen, die na enkele dagen weer opduiken, ongedeerd, met het intussen klassieke verhaal over oom of tante.

Het land staat intussen behoorlijk op z’n kop, sommige ouders weigeren hun kinderen naar school te doen, schooldirecties vragen om politietoezicht, paranoia…

De dode

Een kind is verdwenen, maar duikt dezelfde avond terug op. Het heeft duidelijk een niet zo prettige tijd achter de rug. Uit haar verhaal blijkt dat er een “stoute meneer” was, die haar pijn wilde doen. Gelukkig was er “tante” die haar redde. Tante had een teddybeer, die heeft de “stoute meneer” gestraft. Op aanwijzingen van het meisje wordt ’s anderendaags een nabij bos uitgekamd. Een behoorlijk toegetakeld lijk wordt gevonden. Het betreft een man van middelbare leeftijd, met een pedofiel verleden. Hij lijkt verscheurd te zijn door wat de patholoog-anatoom een grote kat noemt, misschien een leeuw of een tijger. Bijzonder is dat de doodsstrijd erg lang lijkt geduurd te hebben, en dat er niet van het lijk gegeten is. Nogal ongewoon gedrag voor een roofdier dus. Aan de hand van (bijgewerkte) foto’s kan het meisje de dode identificeren als haar “stoute meneer”. De oorspronkelijke ontvoerders hebben het blijkbaar niet op copycats met slechte bedoelingen.

Dit hele drama loopt parallel met de verdwijning van nog eens 19 kinderen, die weerom na een paar dagen gezond en wel terug opduiken. Nog steeds verdwijnen kinderen rond volle maan, en verschijnen ze ten vroegste terug de dag na volle maan.

Een kleine maand later is er een gelijkaardig geval, met een chinees jongetje van zes. Ook hier wordt een gruwelijk verminkt lijk van een pedofiel teruggevonden.

Dankzij de gevallen van de dode pedofielen valt het een politieman op dat alle kinderen die een paar dagen verdwenen rossig tot knalrood haar en blauwe ogen hebben. Het meisje dat blijkbaar van de pedofiel gered werd door een mysterieuze tante annex dodelijke teddybeer had donker haar. Een nieuw feit? Of toeval? Dit wordt, in het belang van het onderzoek, en om sommigen niet op ideeën te brengen, niet publiek gemaakt.

Intussen rollen er politieke koppen. De pers is uitzinnig, en de publieke opinie allesbehalve mals.

De speurders draaien overuren, vele tips dienen nagetrokken te worden, maar deze lopen steeds op niets uit. Al worden er behoorlijk veel misdadigers geklist dankzij de verhoogde paraatheid en de grotere argwaan onder de burgers. Maar geen van allen schijnt iets te maken te hebben met de verdwenen kinderen.

De verdwijning

’s Morgens vroeg, mama en de gebruikelijke chaos om de 2 kinderen klaar te krijgen voor school. Een intussen behoorlijk beveiligde school, met niet alleen politietoezicht, maar ook privé-bewaking. En de leraren staan uiteraard ook allemaal op scherp.

Iets na twee uur, telefoon. De jongste (naam?? XXXXXXX Dingske) is verdwenen tijdens of vlak na de speeltijd. Paniek. Tegen de avond is duidelijk dat ze één van de 13 verdwenen kinderen is die dag. Volle maan vannacht…

Twee dagen later zijn alle kinderen terecht (met het gebruikelijke verhaal), behalve Dingske. Ook de derde dag (het maximum totnogtoe), geen spoor. Men begint te vrezen dat Dingske slachtoffer is geworden van een ander soort ontvoerder. De radeloze ouders moeten van de pers afgeschermd worden.

Het stopt

Het land houdt collectief de adem in de dagen voor de volle maan. Slechts één verdwijning. Een jongetje van Afrikaanse afkomst. Hij wordt 3 dagen later teruggevonden. Er wordt mishandeling vastgesteld (onder meer een gebroken rib), maar alle verwondingen lijken door experts behandeld te zijn. Ook dit kind spreekt van een ontvoering door 2 kwaadwillige sujetten en de redding door een (blanke) oom met teddybeer. Enkele dagen later ontdekken werklieden twee andermaal gruwelijk verminkte lijken aan in een oude loods. Dit blijken inderdaad de ontvoerders te zijn van het Afrikaanse jongetje. De kidnappers hebben het nog steeds niet begrepen op copycats…

Intussen geen spoor van Dingske.

De speciale inspecteur

Op een avond, een paar dagen na de volle maan, krijgen de ouders van Dingske bezoek van iemand die zich voorstelt als Mathieu Smets, lid van de een speciaal team van de nationale veiligheidsdienst. Een zeer vriendelijk man, die niettemin een deprimerend aantal vragen stelt over Dingske en alles wat met haar in verband zou kunnen staan.

Als twee dagen later de onderzoeksrechter langskomt, blijkt hij noch de man, noch de speciale dienst te kennen. De dienst blijkt uiteindelijk niet te bestaan, ondanks de echt lijkende identificatie van de man. Koortsachtig poogt men sporen te vinden, vingerafdrukken, haren, etc.. Is er eindelijk een spoor? En misschien een verband met de andere verdwijningen?

Dit gebeuren wordt niet vrijgegeven voor het publiek, al komt er wel een signalement van Mathieu Smets in de pers.

Intermezzo

Jabas…

De vergadering

De vergadering van de kring der wachters.